MEDUSAREN BIDAIA
Bazen behin, estralurtar bat. Estralurtar hori, Medusa deitzen zen. Medusa oso alferra zen eta bere lagunekin egotea gustatzen zitzaion. 14 urte zituen. Medusa eta bere lagunak beti espazio- ontziaren barruan zeuden.
Orduan, Martin, Ekaitz, Maria, Elena, Xabi, Jonatan, Ane, Jon Ander, Ainara, eta Medusa beste planetara joan nahi zuten, planeta gorrira, neska politak eta mutil politak zeudelako.
Hamarrak joan ziren planeta gorrira, bidai erdian zuhaitz bat mugitu egin zen eta zuhaitzetik neska arraro bat atera zen. Dena beltzez jantzita zegoen. Neska arraroa esan zuen:
-Ni Eneritz deitzen naiz. Ez dadidazue zuen espazio- ontzia ematen denok hilda zaudete. Je Je Je, bakarrik daukazue 6 minutu erabakitzeko zer egingo duzuen.
-Bale baa.... Denek telefonoz deitu poliziari.
Polizia etorri eta…zas! Kartzelara eraman zuten Eneritz hil arte.
Amaieran, danek pozik joan ziren planeta gorrira eta heldu zirenean hor ondo pasatu zuten arriskurik gabe.
Orduan, Martin, Ekaitz, Maria, Elena, Xabi, Jonatan, Ane, Jon Ander, Ainara, eta Medusa beste planetara joan nahi zuten, planeta gorrira, neska politak eta mutil politak zeudelako.
Hamarrak joan ziren planeta gorrira, bidai erdian zuhaitz bat mugitu egin zen eta zuhaitzetik neska arraro bat atera zen. Dena beltzez jantzita zegoen. Neska arraroa esan zuen:
-Ni Eneritz deitzen naiz. Ez dadidazue zuen espazio- ontzia ematen denok hilda zaudete. Je Je Je, bakarrik daukazue 6 minutu erabakitzeko zer egingo duzuen.
-Bale baa.... Denek telefonoz deitu poliziari.
Polizia etorri eta…zas! Kartzelara eraman zuten Eneritz hil arte.
Amaieran, danek pozik joan ziren planeta gorrira eta heldu zirenean hor ondo pasatu zuten arriskurik gabe.
Egilea: Ainara Martínez
Zorionak, Ainara! Oso ipuin polita egin duzu.
ResponderEliminarmuy ainara esa ainara lo has exo muy bien sige hasi
ResponderEliminar